پوستین کهنه ایاز در دربار سلطان محمود غزنوی

ایاز از مقربان و نزدیکان دربار سلطان محمود غزنوی (پادشاه ایران) در آغاز غلام و چوپان بود، بعدا در نزد سلطان محمود غزنوی به محبوبیتی عجیب رسید که داستانهای فراوانی در تاریخ، در باره او آمده است به طوری که حتی او در ردیف کسانی است که به سلطان مسعود غزنوی (جانشین سلطان محمود غزنوی) پیشنهاد می شود جهت سالاری به گرگان و طبرستان فرستاده شود.
ایاز، وقتی در دربار سلطان محمود به مقام و منصب دولتی رسید، چارق و پوستین دوران فقر و غلامی خود را به دیوار اتاقش آویزان کرده بود و هر روز صبح اول به آن اتاق می رفت و به آنها نگاه می کرد و از بدبختی و فقر خود یاد می آورد و سپس به دربار می رفت. او قفل سنگینی بر در اتاق می بست.
درباریان حسود که به او بدبین بودند خیال کردند که ایاز در این اتاق گنج و پول پنهان کرده و به هیچ کس نشان نمی دهد. به شاه خبر دادند که ایاز طلاهای دربار را در اتاقی برای خودش جمع و پنهان می کند.

یک متن کوتاه پندآموز به انتخاب سامانه برای شما

عاشق طرز فکر آدمها نشوید! آدمها زیبا فکر می کنند، زیبا حرف می زنند، ولی زیبا زندگی نمی کنند

سلطان محمود می دانست که ایاز مرد وفادار و درستکاری است. اما گفت: وقتی ایاز در اتاقش نباشد بروید و همه طلاها و پولها را برای خود بردارید.
روزی، سی نفر با مشعل های روشن در دست به اتاق ایاز رفتند. با شتاب و حرص قفل را شکستند و وارد اتاق شدند. اما هرچه گشتند چیزی نیافتند. فقط یک جفت چارق کهنه و یک دست لباس پاره به دیوار آویزان بود!
وقتی پیش شاه آمدند، شاه گفت: چرا دست خالی آمدید؟ گنج ها کجاست؟
آنها سرهای خود را پایین انداختند و معذرت خواهی کردند.
سلطان گفت: من ایاز را خوب می شناسم او مرد راست و درستی است. آن چارق و پوستین کهنه را هر روز نگاه می کند تا به مقام خود مغرور نشود و گذشته اش را همیشه به یاد بیاورد.
داستان مشابه دیگری در این باره در سایت پندآموز است که می توانید در فهرست داستانهای پیشنهادی آن را بیابید.