امام موسی کاظم (ع) و صفوان جمال (شتردار) و رضایت بر بقای ظالم

ابومحمد صفوان بن مهران اسدی کاهلی مشهور به صفوان جَمّال (شتردار) ، از فقها و محدثان برجسته شیعه و معاصر با امام ششم و امام هفتم و از اصحاب مورد وثوق این دو امام بود. او از قبیله بزرگ بنی اسد بود که در کوفه در محله بنی حرام زندگی می کرد و در سفرهای زیادی که به محضر امام صادق(ع) و امام کاظم(ع) شرفیاب می شد، از علوم و معارف آنها، بهره ها می برد. صفوان بارها امام صادق (علیه السلام) را از مدینه به کوفه آورد و با آن حضرت به زیارت امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) نائل شد.
او یک بار ایمان و اعتقاد خود را بر امام صادق علیه السلام عرضه کرد و آن حضرت، صحت عقیده اش را تایید نمودند. شدت ایمان و اطاعتش نسبت به اهل بیت(ع) به اندازه ای بود که خواست و دستور آنان را فوری اجرا می کرد و وقت را از دست نمی داد.
صفوان، شترهای زیادی داشت که از کرایه دادن آنها، معیشت و زندگی خود را می گذراند و از همین جهت به او جمّال می گفتند.
روزی خدمت امام موسی علیه السلام رسید؛ آن حضرت به او فرمودند: همه چیز تو خوب و نیکوست جز یک چیز!
پرسید: فدایت شوم! آن چیست؟
امام فرمودند: اینکه شتران خود را به این مرد (یعنی هارون، خلیفه وقت عباسی) کرایه می دهی.
صفوان گفت: من از روی حرص و شکم سیری و لهو، چنین کاری نمی کنم. چون او به حج رفته است شتران خود را به او کرایه داده ام. خودم هم خدمت او را نمی کنم و همراهش نمی روم، بلکه غلام خود را همراه او می فرستم.
امام فرمودند: آیا از او کرایه طلب داری؟
گفت: آری!
امام فرمود: آیا دوست داری او زنده بماند تا کرایه ات به تو برسد؟
صفوان گفت: آری!
حضرت فرمودند: کسی که دوست داشته باشد بقای آنها را، از آنان خواهد بود و هر کس که از آنان باشد، جایگاهش دوزخ خواهد بود.
صفوان جمال پس از این گفت وگو با امام کاظم(ع) همه شتران خود را فروخت.
وقتی این خبر به هارون الرشید رسید، او را خواست و به او گفت: به من گزارش داده اند که تو شترهای خود را فروخته ای! چرا این کار را کردی؟
صفوان گفت: چون پیر و ناتوان شده ام و غلامانم هم از عهده این کار برنمی آیند.
هارون گفت: هرگز! می دانم که تو به اشاره موسی بن جعفر شتران خود را فروختی. اگر حق مصاحبتت با من نبود، تو را می کشتم.