داستانی از دوره امیرکبیر: گرگ و میش از یک جوی آب می خورند

در ایام صدارت میرزاتقی خان امیرکبیر روزی احتشام الدوله (خانلر میرزا) عموی ناصرالدین شاه که والی بروجرد بود به تهران آمد و به حضور میرزا تقی خان رسید. امیر از احتشام الدوله پرسید: خانلر میرزا وضع بروجرد چطور است؟
حاکم لرستان جواب داد: قربان اوضاع به قدری امن و امان است که گرگ و میش از یک جوی آب می خورند!
امیر برآشفت و گفت: من می خواهم مملکتی که من صدراعظمش هستم آنقدر امن و امان باشد که گرگی وجود نداشته باشد که در کنار میش آب بخورد. تو می گویی گرگ و میش از یک جوی آب می خورند؟
خانلر میرزا که در قبال این منطق امیرکبیر جوابی نداشت بدهد سرش را پائین انداخت و چیزی نگفت.
----------------
این مثل اولین بار در شاهنامه فردوسی آمده است:

چو بنشست شاه اورمزد بزرگ
به آبشخور آمد همی میش و گرگ

میش و گرگ همیشه در تضاد با یکدیگر قرار دارند. در این بیت مفهوم سخن حکیم فردوسی این است که در پادشاهی اورمزد آن چنان داد و عدالت برقرار شد که دست ستمکاران کوتاه گشت و میش و گرگ با هم برای آب خوردن به کنار جوی یا آبشخور می آیند و کسی جرات تعدی نداشت.

در شاهنامه نمونه هایی از بیت ها را داریم که مفهوم همین بیت را دارند:
از این پس نه آشوب خیزد نه جنگ
به آبشخور آید گوزن و پلنگ
و نیز:
همان از دل پاک و پاکیزه کیش
به آبشخور آری همی گرگ و میش