استادی صاحب اسم اعظم و دارای قدرت الهیه بود؛ شاگردش اصرار داشت که آن را به او نیز یاد دهد اما استاد خودداری می کرد و می گفت تو تحمل دانستن اسم اعظم را نداری! ولی شاگرد بسیار اصرار و التماس کرد.
استاد که پافشاری شاگردش را دید برای آزمایش به او گفت: فردا صبح به دروازه شهر برو و آن چه را که دیدی بیا و برای من نقل کن.
شاگرد، فردا صبح به دروازه شهر رفت. او پیرمرد ریش سفیدی را دید که باری از خار روی پشتش بود که به زحمت آن را برای فروش به شهر می برد. در همین حال سربازی از او پرسید بار را چقدر می فروشی؟
پاسخ داد: ده درهم.
سرباز پرسید: آیا به من پنج درهم می فروشی؟
خسیس برای ثروت خود نگهبان است و برای وارث انباردار.
جواب داد: نه.
سرباز با لگد، بارِ پیرمرد را بر زمین انداخت و به او ناسزا گفت و رفت.
شاگرد این صحنه را دید و به شدت خشمگین شد و با خود گفت این پیرمرد با جان کندن بار را به این جا آورده و سرباز به جای کمک کردن، بار او را به زمین انداخت و به او ناسزا هم گفت.
سپس به نزد استاد آمد و آن چه دیده بود برای استاد نقل کرد.
استاد پرسید: اگر اسم اعظم را می دانستی با آن سرباز چه می کردی؟
پاسخ داد به خدا سوگند او را به خرگوش تبدیل کرده و در بیابان رهایش می ساختم!
استاد خندید و گفت: آن پیرمرد استاد من بوده و من اسم اعظم را از او یاد گرفته ام. اگر اسم اعظم دست تو بیفتد روزی ده حیوان درست می کنی! تو هنوز لیاقت و ظرفیت آگاهی از آن را نداری. برو و خود را از صفات رذیله پاک کن که برای تو از هر چیزی بهتر است.
نظر و دیدگاه خود را در رابطه با این داستان بنویسید:
نظرات و دیدگاه های خوانندگان در صورت تایید، نشان داده خواهند شد.
نشانی ایمیل و تلفن همراه شما منتشر نخواهد شد. با درج ایمیل، گراواتار شما (در صورت وجود) نشان داده خواهد شد.
نظرات و دیدگاه های خوانندگان:
در باره این داستان هیچ نظر و دیدگاه تایید شده، وجود ندارد.