خاطره شعر گفتن فتحعلی شاه و فرستادن شاعر دربار به طویله

روزی ملک الشعرای صبا در خلوت فتحعلی شاه قاجار به حضور نشسته بود، فتحعلی شاه که گاه گاهی شعر نیز می گفت یکی از اشعار خود را در حضور ملک الشعرای صبا با آب و تاب بسیار خواند.
ملک الشعرای صبا که مردی صریح و بسیار رک گو بود در پاسخ گفت: شعر بسیار بدی بود، حضرت خاقان بهتر است که حاکمی کند و شاعری را به چاکران بسپارد.
ملک الشعرا چون این گفت، فتحعلی شاه سخت برآشفته و متغیر شد و دستور داد که ملک الشعرای صبا را در طویله محبوس کرده و در ردیف چهار پایان به آخور ببندند!
شاعر ساعتی چند آنجا بود تا که فتحعلی شاه دستور آزادی او را صادرکرد. ملک الشعرای صبا پس از آزادی مجددا به حضور شاه قاجار شرفیاب شد و فتحعلی شاه نیز بار دیگر یکی از اشعار خود برای ملک الشعرا خواند و از صبا نظر خواست.
این بار صبا بدون اینکه پاسخی به نظر خواهی خاقان قاجار دهد سر به زیر افکند و راه خروج از اتاق را در پیش گرفت.
خاقان مغفور از ملک الشعرای صبا پرسید: کجا می روی؟ من از تو نظر خواستم؟
ملک الشعرای صبا لب گشود و فقط به گفتن این جمله بسنده کرد که: قربان به طویله می روم.