داستان نمره بیست به برگه امتحان دانشجویی که جواب سوالات را نداده بود

داشتم برگه های دانشجوهامو صحیح می کردم، یکی از برگه های خالی حواسمو به خودش جلب کرد. به هیچ کدام از سوال ها جواب نداده بود! فقط زیر سوال آخر نوشته بود:
نه بابام مریض بوده، نه مامانم، همه صحیح و سالمن شکر خدا. تصادف هم نکردم، خواب هم نموندم، اتفاق بدی هم نیفتاده. دیشب تولد عشقم بود. گفتم سنگ تموم بذارم براش. بعد از ظهر یه دورهمی گرفتیم با بچه ها. بزن و برقص. شام هم بردمش نایب و یه کباب و جوجه ترکیبی زدیم. بعد گفت بریم دربند؟!
پوست دستمون از سرما ترک برداشت ولی می ارزید. مخصوصن باقالی و لبوی داغ چرخی های سر میدون.
بعدش بهونه کرد بریم امامزاده صالح دعا کنیم به هم برسیم. رفتیم.
دیگه تا ببرمش خونه و خودم برگردم این سر تهرون، ساعت شده بود یک شب. راست و حسینی حالش رو نداشتم درس بخونم. یعنی لای جزوتم باز کردما، اما همش یاد قیافش می افتادم وقتی لبو رو مالیده بود رو پک و پوزش. خنده ام می گرفت و حواسم پرت میشد. یهویی هم خوابم برد. بیهوش شدم انگار.
حالا نمره هم ندادی، نده. فدا سرت. یه ترم دیگه آوارت میشم نهایتش. فقط خواستم بدونی که بی اهمیتی و این چیزا نبوده. یه وقت ناراحت نشی.

یک متن کوتاه پندآموز به انتخاب سامانه برای شما

وقتی نانوا نان را با دقت و وسواس می پزد و به دست مشتری می دهد، خدا با او در کنار تنور ایستاده است.

چند سال بعد، تو یک دانشگاه دیگر از پشت زد روی شانه ام، گفت: اون بیستی که دادی خیلی چسبید!
گفتم: اگه لای برگه ات یه تیکه لبو می پیچیدی برام بهت صد می دادم بچه.
خندید و دست انداخت دور گردنم.
گفت: بچمون هفت ماهشه استاد. باورت میشه؟
عکسش را از روی گوشیش نشانم داد. خندیدم.
گفت: این موهات رو کی سفید کردی؟ این شکلی نبودی که؟!
نشستم روی نیمکت فلزی و سرد حیاط. نشست کنارم.
دلم می خواست براش بگویم که یک شبی هم تولد عشق من بود که خودش نبود، دورهمی نبود، نایب نبود، دربند نبود، امامزاده صالح نبود، خدا.... فقط سرد بود.

نویسنده : مرتضی برزگر