گر نگهدار من آنست که من می دانم شیشه را در بغل سنگ نگه می دارد

گر نگهدار من آن است که من می دانم
شیشه را در بغل سنگ نگه می دارد
واقعه ای تاریخی که این شعر را به صورت ضرب المثل درآورده است:
سال 1211 هجری بود که به آقامحمدخان قاجار خبر رسید کاترین ملکه روسیه سپاهی بیکران به جانب ایران گسیل داشته است و گرجستان، دربند، باکو، گنجه و طالش (تالش) در معرض خطر قرار گرفته است.
آقا محمدخان سریعاً به سوی گرجستان حرکت کرد ولی در همان اوقات کاترین فوت شد و جانشین او پل امر به مراجعت لشکریان کرد. اما آقا محمدخان تصمیم به تسخیر قلعه شوشی گرفت زیرا که ابراهیم خلیل خان رییس ایل جوانشیر و حاکم قلعه شوشی سر مخالفت داشت و به هیچ وجه حاضر به اطاعت و تمکین نبود.
توضیحاً یادآور می شود که به این قلعه، قلعه شیشه هم می گفتند و در کتب تاریخی با هر دو اسم معروف و مشهور است. سرسلسله قاجار قلعه شوشی یا شیشه را در محاصره گرفت و برای آنکه از خونریزی و کشتار جلوگیری شود این شعر را برای ابراهیم خلیل خان حاکم قلعه فرستاد:
زمنجنیق فلک سنگ فتنه می بارد
تو ابلهانه گریزی به آبگینه حصار؟
که منظور از آبگینه حصار، همان قلعه شیشه یا شوشی است. ابراهیم خلیل خان که سر تسلیم و اطاعت نداشت این شعر را که منسوب به خیرانی است در پاسخ آقا محمدخان فرستاد :
گر نگهدار من آنست که من می دانم
شیشه را در بغل سنگ نگه می دارد
که البته در این بیت مقصود ابراهیم خلیل خان از شیشه همان قلعه شیشه یا شوشی بوده است.